De cijfers op de weegschaal flikkeren. Je blijft doodstil staan.
90,3
Je baalt als een stekker! Je hebt zo je best gedaan de afgelopen dagen. Je hebt zo vaak “nee” gezegd. Je wilde zo graag onder de 90 komen deze week. Er is wel iets af, 4 ons. Maar dat is niet relevant. Niet voldoende, niet het resultaat dat je wilt.
Voor je het weet sta je mopperend voor de spiegel. Je haar zit ook voor geen meter, die broek zit niet lekker en waar zijn nou die fijne sokken waarvan het elastiek niet in je enkels snijdt? De dag begint niet zo lekker.
Op de fiets naar de supermarkt. Gestructureerd loop je door alle paden. Je hebt nog niet een keer op het briefje in je hand gekeken maar er ligt al van alles in je wagentje. Cornflakes want daar heb je ineens zin in. Cola light, vier verschillende soorten zoet broodbeleg, kauwsnoepjes en suikervrije dropjes.
Op weg naar de kassa vult je boodschappenkar zich met de dagelijkse kost aangevuld met zaken die je al een tijd niet hebt gegeten of gekocht. Hazelnootpasta, gestampte muisjes, Franse kaas. Op het laatste moment gooi je er ook nog die reep chocola bij. Het maakt vandaag niet zoveel meer uit.
Met de boodschappen nog op het aanrecht val je direct aan op de reep. Hij gaat helemaal op. Want je begint morgen wel opnieuw met je dieet. Vandaag gaat het gewoon even niet. Je teleurstelling overheerst.
Hoe belangrijk is het resultaat op de weegschaal voor jou? Bepaald het je humeur? Je gedrag? Je gedachten? Je doorzettingsvermogen?
Veel vrouwen die ik spreek hebben last van de invloed van wat ik noem
“weegschaalbemoeienis”
Ze laten zich leiden door het resultaat van de (dagelijkse?) ochtendweging en vergeten vaak hierdoor te relativeren en logisch na te denken.
Heel herkenbaar! In mijn lijn-jaren ging ik dagelijks op de weegschaal. Soms wel twee of, en ik overdrijf hier niet, drie keer per dag. Obsessief weeg-gedrag. En wat wilde ik er nu mee bereiken? Pas jaren later begrijp ik het.
Het resultaat op de weegschaal is direct verbonden met hoe ik over mezelf denk: Minder? Well done! Meer? Foei!!
Alhoewel ik met mijn intellect en groot vermogen tot relativeren heel goed in staat ben om logisch te verklaren waarom dingen zijn zoals ze zijn, met betrekking tot het resultaat op de weegschaal verdwijnen al deze kwaliteiten.
Ik verander in een kind, een rechter en een beul ineens.
Het kind staat klaar voor het oordeel. De rechter spreekt zijn vonnis uit en de beul doet de rest van de dag zijn best om mijn leven zo pessimistisch als mogelijk te maken.
Nou overdrijf je nu niet een beetje Gusta? Ik weet het niet, wat vind jij? Herken jij jezelf hierin?
Lukt het jou om niet te wegen? Als je aan de lijn bent wil je resultaat zien. Dus zeg eens eerlijk, hoe vaak per week weeg jij dan? En wat doet dat met je?
Wanneer ik op maandag van een cliënt geen appje krijg met haar weegresultaat weet ik eigenlijk al genoeg. Aangekomen, niet goed gegaan, slechte week gehad… Vaak neem ik dan zelf even contact op. Vraag ik even door. Hoeveel aangekomen, hoe slecht is het gegaan?
Gelukkig blijkt het altijd wel mee te vallen. En dat aankomen valt achteraf vaak ook erg mee. Je komt heus niet zomaar aan. Om een kilo vetmassa aan te komen moet je wel echt je best doen hoor. Dat is een kwestie van wekenlang verkeerde keuzes maken. Niet van een keer een extra koekje bij de thee.
Zelfs niet van die ene reep na het boodschappen doen.
Mijn coaching gaat over deze struggle. Hoe koppel je je gevoel los van de resultaten op de weegschaal. Hoe zorg je ervoor dat je stap voor stap die nieuwe gezonde leefstijl blijft nastreven terwijl parallel hieraan je wekelijks je voortgang bijhoudt op de weegschaal. Hoe zorg je ervoor dat die weegschaalbemoeienis niet tussen je oren gaat zitten en daar blijft hangen. Hoe blijf je gemotiveerd ook als de weegschaal even niet meewerkt.
Bij de Afval Academy pakken we afvallen nét even anders aan. Je leert te vertrouwen op je eigen oordeel en niet op dat van de weegschaal. Je leert mee te bewegen op de golven van je wilskracht. Je leert jezelf vergeven en niet bij de pakken neer te gaan zitten.
Jarenlang was ik slaaf van het oordeel van de weegschaal! Gelukkig heeft hij nu de functie die hij hoort te hebben. Hij geeft weer wat ik weeg. Zonder oordeel.
In mijn traject deel ik al mijn ervaring met jou. Veel van wat jij doormaakt overkwam mij ook. Ik heb het overwonnen. Hoe ik dit deed deel ik met jou!
Klinkt dit goed? Ben je benieuwd naar wat ik voor jou kan betekenen? Vraag dan jouw kennismakingsgesprek aan. Gratis, vrijblijvend. Laat je gegevens achter en ik maak snel een afspraak met je.
[formidable id=”6″]
Je houdt vast niet van spam. Ik ook niet. Ik ga dus zorgvuldig met je gegevens om. Lees in de privacy policy hoe ik dit doe.
Mijn collega staat verwachtingsvol in de deuropening. Ze is jarig en alle collega’s doen samen koffie. Natuurlijk kom ik ook.
Er prijken allerlei zelfgebakken gebakjes en een appeltaart op tafel en een spuitbus met slagroom wordt driftig heen en weer geschud.
Daar gaan we, taart… Net nu ik zo lekker bezig ben met mijn dieet.
Wat zal ik doen? Neem ik een stukje? Ik zou het niet moeten doen...
Ik voel me min of meer verplicht. Mijn collega kennende heeft ze de hele avond staan bakken.
Oh hemel, hoe sla ik mij door dit debacle heen? Met in mijn achterhoofd dat ik net weer lekker on track ben met mijn gezonde leefstijl en dieet, lees, al drie dagen niet gesnoept heb, draait mijn hoofd op volle toeren. De gekste smoesjes passeren de revue
Als ik nu taart neem, lunch ik gewoon straks niet. Flauwekul natuurlijk allemaal
Ah joh, ik eet vanavond een lichte maaltijd, een groentesoepje, dan kan het wel. Jeetje Guus, neem nou gewoon een taartje en dan geniet je er extra veel van. En dan eet je straks wat minder.
Je zou toch ook naar de sportschool gaan vanavond, dan komt het wel goed toch? En het ruikt wel echt erg lekker. Ik heb gisteren ook die chocolaatjes niet genomen. Nee, ik kan dit beter ook niet doen…
Overstag
En dan ga ik overstag en pak een heerlijk zoet uitziend taartje van de schaal. Ik hou de slagroombus er nog schuin naast en een flinke dot witte zaligheid schuimt op. Want als je zondigt moet je het goed doen hé.
Ik ga zitten met een dikke smile op mijn gezicht en hap en hap en hap. Het bordje is schoon leeg.
Nog voor stuk taart helemaal op is voel ik me al een stuk minder tevreden.
Natuurlijk had ik tegen lunchtijd enorme trek en at ik al mijn meegebrachte broodjes gewoon op. Later in de middag vielen ook de dropjes uit het potje op mijn bureau mij ten prooi, de dag was toch al verpest.
Het schuldgevoel over mijn gedrag vandaag zit inmiddels diepgeworteld in mijn gedachten maar ik negeer het vakkundig.
Ik doe nog een flauwe poging om tegen mezelf te zeggen dat ik echt naar de sportschool ga vanavond voor de groepsles steps. Al weet ik van tevoren dat dit er helemaal niet van gaat komen.
Dan is ze daar, mijn innerlijke criticus is gearriveerd.
Ken je haar? Zij zit bij mij aan het stuur. Altijd. Iedere godganse dag kwel ik mijzelf bewust met allerhande bekritiserende gedachten. Over letterlijk alles wat ik doe en vooral laat, heb ik commentaar op mijzelf.
Ben ik dan echt zo’n mislukkeling?
Natuurlijk niet! Ik doe geweldige dingen. Ik ben echt goed in wat ik doe en anderen bevestigen dit. Maar de enige van wie ik het zou moeten horen ben ik zelf en juist dit stemmetje blijft stil. De oorverdovende schuldbewuste gedachten blijven de hele dag in mijn hoofd rondspoken. Je had het niet moeten doen!
Wanneer ik thuiskom ben ik moe, nog niet eens fysiek, maar mentaal helemaal moegestreden van het gevecht met mijzelf. Ik ben alleen thuis dus besluit ik tosti’s te maken.
Van de stress eet ik 4 tosti’s.
Ik plof voor de televisie. Natuurlijk kan de sportles me gestolen worden en ik nestel me diep op de bank.
Mijn gedachten zijn opnieuw bij dat stuk taart met slagroom en bij wat ik de rest van de dag allemaal gegeten heb en hoe ik mezelf weer teleurgesteld heb met het niet doen van wat ik oh zo stellig van plan was.
Mijn manier om met alle negatieve gedachten en onzichtbare stress om te gaan is “over-eten”
Zelfkritiek. De meeste gedachten duw ik weg, onder het klepje, diep verstopt daar waar het geen pijn kan doen. Ik ben de hele dag in strijd met mezelf geweest en rond tien uur stap ik emotioneel zwaar vermoeid mijn bed in. Ik beloof mijzelf nog maar weer eens het morgen beter te doen.
Klaar nu!
Het is te gek voor woorden dat vanaf het moment dat de taart en ik elkaar in het oog kregen, het eten hiervan de rode draad in mijn gedachten was.
Mijn hoofd regeert en vergeeft niet snel. Zelfs in de dagen na het taartje-eten blijft het schuldgevoel sluimeren. Ik word er moedeloos van. Dit werkt als een behoorlijk neerwaartse spiraal. Mijn afvalpoging zeg ik vaarwel. Ik gooi de handdoek voor de zoveelste keer in de ring.
Dit moet anders. Ik verdien meer dan dit!
Ik gooi het roer om. Ik zoek hulp. Na een aantal intensieve jaren met vooral veel praten met coaches, lukt het me om in te zien dat mijn zelfkritiek is ook maar een mening is.
Een gedachte gevormd ingegeven door denkbeelden van vroeger, van anderen, van buitenaf. Ik luister ernaar en denk er dan over na. Pas daarna besluit ik wat ik er mee ga doen.
Omdat ik zo blij ben met wat mijn eigen traject mij gebracht heeft deel ik deze kennis met anderen die net als ik al jaren tegen hun overgewicht vechten.
Herken jij dit?
Denk je dat ik jou kan helpen? Bel me dan, neem contact met me op. We kunnen even rustig kennismaken en je krijgt de gelegenheid je verhaal te doen. Om te zien of mijn coaching iets voor je is. Gratis en vrijblijvend natuurlijk. Bel je me? Vul anders dit formulier in, dan neem ik contact met je op:
Deze site maakt gebruik van cookies, zodat wij je de best mogelijke gebruikerservaring kunnen bieden.
Strikt noodzakelijke cookies
Strikt noodzakelijke cookie moet te allen tijde worden ingeschakeld, zodat we je voorkeuren voor cookie-instellingen kunnen opslaan.
Als je deze cookie uitschakelt, kunnen we je voorkeuren niet opslaan . Dit betekent dat elke keer dat je deze site bezoekt het nodig is om cookies weer in te schakelen of uit te schakelen.
